હું તને જાણું છુ
જે શિલા પર હું બેઠો છું
તેના કેટલાય પળ ઊંડે
તું વહે છે.
હવાની લ્હેરખી જરીક અડે છે મને
ત્યારે જળમાં પાની બોળી
બેઠો હોઉં એમ લાગે છે.
પાનીને ઝાડનું પ્રતિબિંબ અડે છે
અને હું તને
ધીરે ધીરેમૂળ ફેલાવતી જોઉં છું.
આખી બપોર..
પછી તો થળ પર નિશાની કરી હું
ચાલ્યો જાઉં છું દૂર દૂર...
દિવસોનાદિવસો વીતી જાય છે.
પૃથ્વીની પરિક્રમા કરી હું પાછો આવું છું.
કોઈ ધૂસર સાંજે,
ફળમાં રસ ભરાયો હશે એમ જાણી
હું ચાંચ ભરી ભરી પીઉ છું
ને પરપોટે પરપોટા થાય છે
પરપોટે પરપોટેશિલાઓ તૂટતી જાય છે.
('પૃથ્વીના આ છેડે')
- રાજેશ પંડ્યા
No comments:
Post a Comment